Alpaki – alpakoterapia

Alpaki – informacje ogólne
Alpaki są to zwierzęta z rodziny wielbłądowatych, zamieszkałe na terenie Ameryki Południowej. Hoduje się je głownie dla jednego z najcenniejszych włókien czyli futra, które ze względu na swoje właściwości termoizolacyjne świetnie sprawdza się do produkcji ubrań oraz kołder. Wełna z alpak jest uznawana jako jedna z najlepszych naturalnych wełen na świecie. W niektórych społecznościach Andyjskich uważa się, że alpaki przynoszą szczęście i dobrobyt. Są one również symbolem dostatku i obfitości.
Alpaki nadają się nie tylko do hodowli ze względu na swoje cenne runo, ale sprawdzają się świetnie również jako terapeuci. Wiele badań potwierdza korzyści zdrowotne wynikające z interakcji człowieka ze zwierzętami, zwłaszcza jeśli chodzi o redukcję stresu, obniżenie ciśnienia krwi i poprawę nastroju. Alpaki są doskonałymi partnerami w terapii pomagając ludziom w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi jak i psychicznymi.
Pośród alpak wyróżnia się dwa podgatunki Suri oraz Huacaya. Alpaki Huacaya charakteryzują się puszystym, kędzierzawym owłosieniem, natomiast Suri wyróżniają się długim, jedwabistym dredowatym owłosieniem.
Alpaki są często mylone ze swoim kuzynem – lamą. Jednak zwierzęta te różnią się od siebie nie tylko pod względem wyglądu, ale także charakteru. Poniżej grafika, która najlepiej oddaje te różnice.

W Polsce ze względu na warunku klimatyczne alpaki poddaje się raz do roku strzyży, czyli zabiegom polegającym na goleniu futra. Zazwyczaj odbywa się to w okolicach kwietnia oraz maja, gdzie oprócz golenia alpaki mają również przycinane zęby oraz paznokcie. Zabiegi te mają na celu zapewnienie zwierzętom jak najlepszych warunków zdrowotnych, ale też powodują, że nie przegrzewają się latem, a do zimy futro odrasta by zapewnić im ciepło oraz komfort.

Skoro wiemy już co nieco o tych włochatych stworzeniach, to nie pozostaje nic innego jak poznać alpaki, które mieszkają w naszej szkole.

Oto nasi podopieczni: Tofik, Karmel, Czoko oraz Koko.

Tofik – przywódca naszego stada. Gdziekolwiek się wybiera tam podąża reszta. Ma jasnobrązowe futro oraz bujną czuprynę. Szybko się denerwuje, dlatego na początku nie jest chętny do przytulania jednak po bliższym poznaniu przekonuje się do nowych osób.

Karmel – największy łasuch, zawsze pierwszy biegnie do jedzenia. Chętnie się tuli, ale najpierw musi dokładnie przyjrzeć się osobom w otoczeniu. Łatwo można pomylić go z Tofikiem ze względu na identyczny kolor futra, jednak oklapnięta grzywa, białe plamki na kopytkach oraz ciemny pyszczek i długie uszy pomagają w odróżnieniu go od lidera grupy.

Czoko – rozrabiaka stada. Jego ulubione zajęcie to podgryzanie swetrów, włosów oraz wszelkich wystających elementów ubioru. Jest ciekawski, ale też łatwo go zdenerwować. Jest najsilniejszy z całej grupie, dlatego lepiej nie podchodzić do niego od tyłu, bo może zaboleć. Jego futro jest czarne oraz ma charakterystyczną białą grzywę przypominającą opaskę.

Kokos – najmłodszy ze stada i okropny uparciuch. Jeśli nie chce gdzieś iść to po prostu staje w miejscu i bardzo ciężko go ruszyć. Jest też najbardziej łagodny z całej gromady. Nigdy nie kopie, oraz daje się przytulić każdemu kto się do niego zbliży. Ma puszyste białe futro, które bardzo często jest ubrudzone po kąpielach w piasku.